«Marat/Sade» é o nome abreviado de Persecución e asasinato de Jean Paul Marat, representado polo grupo de actores do Hospicio de Charenton baixo a dirección do Señor de Sade.

Trátase dun dos títulos referenciales do teatro europeo do século XX. Escrito en 1964 por Peter Weiss, autor alemán, aborda os anos posteriores á Revolución Francesa, aínda que pola súa linguaxe e a súa visión resulta dunha extraordinaria actualidade. Marat foi un dos ideólogos da revolución; coautor da “Declaración dos Dereitos do Home e do Cidadán”, en representación do á esquerda. Pola súa banda, o Marqués de Sade, un dos personaxes máis controvertidos da historia contemporánea, daría orixe a termos como “sadismo” ou “sado”.

A obra inscríbese en “teatro dentro do teatro” ao ser interpretada, supostamente, por internos do psiquiátrico onde Sade está recluído, coa excepción de quen encarna á autoridade, o prefecto Coulmier, representante da orde establecida. A través de Marat, da súa asasina “Carlota Corday-, de Sade, de Coulmier e do cura revolucionario libertario Jacques Roux, preséntanse as diferentes posicións ante a revolución, mentres o pobo é encarnado polo coro de “tolos” e polo grupo de cómicos cantores que, xunto ao presentador, confiren á montaxe un estilo musical. O dilema da obra vira ao redor da loita dialéctica entre o individualismo e o colectivo, entre a violencia e a submisión, entre a honestidade e a corrupción. A obra posúe dúas linguaxes que foron determinantes no último medio século o do teatro épico de Brecht e o do teatro da cruedad de Artaud, pero tamén aflora o grotesco de Merjehold; os tres exercen unha enorme influencia nas escenificacións de Atalaia.

  teatro principal